xoşqılıq

xoşqılıq: sif. Xoşxasiyyətli, hamı ilə yola gedən, xoşrəftar. Xoşqılıq adam. – Günəşüzlü, şirinsözlü, xoşqılıq; Ləblərindən axar balı gözəlin. M. P. V.. Otuz beş yaşlarında, ortaboy, xoşqılıq, qəşəng görkəmli Sona qapıda göründü. M. Süleymanov. Ümid necə xoşqılıq; Ümid necə işvəkar; O – bütün qıfıllara; Düşən sirli bir açar. B. V..

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

xoşxülq — f. və ə. xoşqılıq, qılıqlı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
istəməli — sif. İstənilməyə, sevilməyə layiq; xoşqılıq, mehriban, üzügülər; qanışirin. İstəməli qız. İstəməli uşaq. – Lap üçdörd yaşından bu şirindilli, istəməli qızın ayağı karxanaya açılmış, usta ilə dostlaşmağa başlamışdı. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoşəhval(lı) — sif. <fars. xoş və ər. əhval> Xoşxasiyyətli, xoştəbiət, yumşaq, xoşqılıq, əhvallı. Xoşəhvallı adam. – Mirzə Abbasqulu ortaboylu, xoşsifət, xoşəhval və şirinsöhbət bir kişi idi. M. Tahirli … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Academic Dictionaries and Encyclopedias